PSI - Lekcija za uspijeh!

PSI. Tri slova, za treći bend, koji vam se prestavlja u našoj rubrici! Ovoga puta, selimo se u Beograd, odakle nam dolazi ovaj relativno mlad, ali i izuzetno uspiješan bend! Za dvije godine, uspjeli su postići dosta i smatramo da mogu da budu pravi primjer mladim bendovima koji tek počinju!

Ispitni Rock and roll

 Posle prvog teksta, koji je prošao zaista dobro, nastavljamo sa našom rubrikom u kojom upoznajemo bendove. Posle Bijeljine, selimo se u Užice, odakle nam dolazi Ispitni Rock, relativno mlad, ali veoma perspektivan bend! Ali da ne dužimo, uživajte!

G.R.I.M.M. - Bunt mladih muzičara protiv manipulacije!

Nova rubrika je tu! 

U ovoj rubrici, prestavljamo bendove manje poznate publici. Odgovarajući na naša pitanja, saznaćete ono najosnovnije o svakom bendu!

Najposjećeniji koncerti u istoriji!

AC/DC 

Postoji mnogo debata između pevača o tome čiji je koncert bio najposećeniji. Međutim, lista najposećenijih koncerata u istoriji donosi nam uvid u statistiku ko je zaista uspeo u tome. Dakle, zaključak donesite sami i vidite ko od njih treba još puno da radi da bi se približio ovim brojkama.

Nadaleko je poznat čuveni koncert britanskog pevača Sera Roda Stjuarta, koji je održan u toku novogodišnje noći 1993. godine na najpoznatijem distriktu u južnom delu Rio de Žaneira – Kopakabani. Imao je više od tri i po miliona posetilaca, što mu je dalo titulu svetskog rekordera po posećenosti na koncertima.Laskavu titulu Ser Rod Stjuart deli sa svojim kolegom Žan-Mišelom Žarom. Takođe, i on je održao koncert pred više od tri i po miliona ljudi u Moskvi, 6. septembra 1997, na proslavljanju 850. rođendana ovog grada. Ovaj francuski pevač je nekoliko puta postavljao rekorde po posećenosti na koncertima, pa se nalazi i na drugom mestu liste sa posećenošću od dva i po miliona na koncertu održanom na proslavi Dana Republike, 14. jula 1990, u pariskoj četvrti Defans.Na trećem mestu nalazi se festival „Monsters of Rock”, koji je održan 17. avgusta 1991. na moskovskom aerodromu „Tušino”, pred oko milion i šest stotina hiljada posetilaca. Ovim koncertom Rusi su proslavili pad komunizma, a glavne muzičke zvezde bile su grupe: „AC/DC”, „Blek krous”, „Kvinzrajk”, „Metalika”, „Motli kru” i „Pantera”.Četvrto mesto zauzima engleska rok grupa „Rolingstonsi”. Oni su održali koncert na Kopakabani,18. februara 2006, pred milion i dve stotine hiljada posetilaca. Ovo je bio njihov prvi besplatni koncert održan u Brazilu. Domaćini su bend dočekali kao kraljeve, te su im sagradili most čak od bine do hotela.Na petom mestu se nalazi, nekada popularni, nemački Festival elektronske dens muzike „Parada ljubavi”, koji je 1999. imao posećenost od milion i po ljudi. Festival je održavan u Berlinu, ali je nakon incidenta, 24. jula 2010, u kojem je poginulo najmanje 19-oro ljudi, a 350-oro bilo povređeno, objavljeno da više neće biti održavan.I poslednje, šesto mesto ove liste pripada Njujorškoj filharmoniji, koja je svoj koncert održala 1986. godine u Sentral parku – pred više od osam stotina hiljada ljudi.

U MALOM VRTU RASTE DIVLJI PLOD

Rijetko je koji bend, bez obzira na stilsku i teritorijalnu opredjeljenost prošao uspješno onoliko testova, koliko ih je prošla grupa Divlje Jagode. Činjenica da na prostorima zapadnoga Balkana postoji bend koji je prodao više milijuna nosača zvuka, sa muzikom koja stilski podrazumijeva hard and heavy zvuči skoro nemoguće. 

Divlje Jagode, čija karijera traje od davne 1978. godine, ostavile su trajni pečat u diskografiji ali i urbanoj kulturi, zahvaljujući pjesmama s kojima se identificiraju, kako nove i nadolazeće mlade generacije, tako i niz generacija prije njih. 

Ponekad se čini da niti jedna zabava, niti jedna započeta ili raskinuta ljubav nisu moguće bez pjesama kao što su "Jedina moja", "Krivo je more", "Ne želiš kraj", "Zauvijek tvoj", "Kako si topla i mila", "Zvijezda sjevera", "Marija"... Na istovjetan način, teško je zamisliti neko rock okupljanje, meeting, slušaonicu ili koncert bez pjesama kao što su "Motori", "Divlje jagode", "Atuostop", "Šejla", "Kap po kap", "Let na drugi svijet"...

Sa dvadeset studijskih albuma, stotine pjesama i na desetke klasičnih hitova Divljih Jagoda, danas nadilaze i granice i vrijeme, jer fanovi ih sa jednakim uzbuđenjem prate i danas, kao što su to radili i sa početkom osamdesetih. 

Zele Lipovača je autorski i svirački stub, ali i lider, nezaobilazna konstanta Divljih Jagoda, čija se gitarska sola ne slušaju, nego pjevaju.

Kroz povijest Divljih Jagoda prošla je plejada odličnih muzičara i svi su na svoj način ostavili trag i pridonjeli različitošću zvuka Divljih Jagoda, s finalnim pečatom Zeleta Lipovače. U ovom popisu nabrojeni su muzičari koji su, ili bili stalni članovi ili su gostovali na službenim izdanjima ili su bili gostujući muzičari s tendencijom da (p)ostanu stalni članovi, što se spletom okolnosti nije realiziralo. Svakako, postoji mogućnost nadopunjena. Kriteriji uvrštavanja članova i gostiju morali su imati neke granice, pošto je kroz dugu povijest Divljih Jagoda na probu ili kao gosti na koncerte došlo još dosta muzičara.

Prisjetimo se samo Mustafe Ismajlkovskoga, Alena Islamovića, Mladena Vojičića Tife, Don Aireya, Zlatana Stipšića, Žanila Tataja, Sanina Karića, Nikše Bratoša... Također, brojni članovi postave kroz povijest akademski muzičari što samo doprinosi općoj slici. 

Jedna je jako bitna komponenta u povijesti Divljih Jagoda a to je da je bend bio pravi rasadnik talenata. Zele je uvijek znao prepoznati talente na samom početku, kada im drugi nisu niti pridavali pažnju. Tako su u Divljim Jagodama karijeru započeli mnogi danas poznati i cijenjeni muzičari, a već poznati muzičari doživjeli su potpunu potvrdu talenta i umijeća. 

Da u svojoj cijeloj karijeri Zele nije rekao ni riječ, to bi umjesto njega napravila njegova gitara. Ona govori, vrišti, plače, jeca, smije se i ljuti i svaki put iznova dira nas tačno u srce! Generacije su se mjenjale a pjesme su ostajale, neraskidivo utkane u naše živote. 

Skromni i legendarni Kemal Monteno

Kemal Monteno je bosanskohercegočki pop folk pjevač, kompozitor i tekstopisac. Rođen je 17.septembra 1948.godine u Sarajevu.  Karijeru je započeo sa učešćem na festivalu Vaš šlager gdje je osvojio prvo mjesto sa pjesmom "Lidija". Nakon toga je učestvovao na mnogim festivalima gdje je osvojio mnoge nagrade i priznanja. 1970. godine je pjevao zajedno sa Davorinom Popovićem Josipu Brozu, u Bugojnu. 1979. godine napisao je pjesmu za film "Pjevam danju, pjevam noću" u kojem je također i glumio. Početkom devedestih nije mogao da napusti ratno sarajevo, a kasnije nije ni htio. Ipak 1995. preselio se u Zagreb gdje je održao 7 uzastopnih koncerata. 

2012.godine održao je koncert u Zetri, povodom obilježavanja 40 godina svoje karijere, gdje su mu gosti bili Rade Šerbedžija, Dino Merlin, Goran Bregović i mnogi drugi.

Tokom karijere surađivao je sa Tomom Zdravkovićem, Arsenom Dedićem, Zdravkom Čolićem, Oliverm Dragojevićem, Gabi Novakom i drugima. Komponovao je pjesmu "Sinoć nisi bila tu" koju izvodi Zdravko Čolić, također i pjesmu "Bacila je sve niz rijeku" je njegovih ruku djelo.

Uglavnom je pjevao o ljubavi opisujući situacije u kojima se on našao, ili neko blizak njemu. Sve njegove pjesme postali su hitovi, koji se i dan danas pjevaju, i ne daju se zaboravu. 

Kemal Monteno izjavio je jedne prilike, da je pjesme sve posvetio supruzi i da mu je ona bila inspiracija. Nikada nisu imali problema što se tiče njegove slave i za sebe je često govorio da nije toliko poznat i slavan. Čvrsto je stajao na zemlji i za sebe govorio da nije popularan. 

Njegov san je bio da postane fudbaler, ali zbog loših ocjena u školi, pa je morao da prestane da trenira. Ali njegov profesor ga je prijavio na takmičenje pjevača amatera na kome je pobjedio. 

Neke od njegovih najljepših pjesama nastale su u vojsci. Uvijek se radovao uspjesima svojih kolega i i nesebično im je pomagao. 

Preminuo je 21.januara 2015.godine  u Zagrebu. 28. januara je sahranjen u Aleji velikana na gradskom groblju Bare u Sarajevu. Sahrani je prisustvovalo skoro 2000 ljudi, a legendarni pjevač je ispraćen uz zvuke jednog od najvećih hitova "Sarajevo, ljubavi moja".

Marjan Brkić Brk - Jedan od uzora!

Njegov izniman talent i predanost poslu stvorili su izvanserijskog glazbenika. Rođen je u Zagrebu, 20. 01. 1962. U njegovoj se obitelji oduvijek posebno držalo do glazbe. Kratak period života proveo je u Križevcima gdje je u glazbenoj školi svirao, ne biste vjerovali, harmoniku te trubu u limenoj glazbi. Ali ubrzo se dogodio obrat. Po povratku u Zagreb, slušajući glazbu Hendrixa i Led Zeppelina, kliknulo je u njemu. Uzeo je gitaru u ruke i više ju nije puštao. Imao je dar da uvijek bude mali korak ispred u prepoznavanju i osjećanju glazbe pa je mogao biti mentorom svojim vršnjacima u bendu. A prvi se dogodio 1978, zvali su se Ciferšlus. Bila je to ekipa s kojom će se nešto kasnije naći u grupi Prljavo Kazalište gdje već kao 17-godišnjak snima album. Tu je proveo punih deset godina, a svojim umijećem sviranja i produciranja ostavio neizbrisiv trag. Njegov sudbonosni susret s Parnim Valjkom dogodio se 1991. nakon trogodišnjeg izbivanja sa scene. Želja i strast za sviranjem koja je „kuhala“ u njemu nije popustila do danas. Valjak je trebao baš tako iskusnog glazbenika i Brk je zaokružio tadašnju novu postavu benda kakvim ga i danas gledate. I on je u vrijeme mirovanja benda 2007. izdao solo album „Bolji svijet“ okupivši nevjerojatnu ekipu pjevača i glazbenika kojima je zbog njegove izuzetne reputacije bila čast sudjelovati. Brk je uzor nebrojenim gitaristima, a trebalo bi puno vremena nabrajati sve projekte koje je obogatio svojom svirkom ili produciranjem. Pogledom prema naprijed veseli se sviranju, produciranju i pisanju pjesama. Uvijek s gitarom u ruci i bluesom u duši…

Električna gitara za Električni orgazam

Grupu Električni orgazam su početkom 1980. godine osnovali članovi grupe Hipnotisano pile, Gile i Jovec, kao i orguljaš Ljubomir Dukić. Gile je u Hipnotisanom piletu svirao bubanj, a Jovec gitaru. U novoj grupi je trebalo da zamene uloge. Na prvom nastupu u SKC-u, Električni orgazam je bio predgrupa Hipnotisanom piletu, tj. sami sebi. Na Omladinskom festivalu u Subotici 1980. godine izazivaju skandal rušenjem scenografije tokom nastupa.

Električni orgazam je prva grupa iz beogradskog novog talasa koja snima album. To je bio njihov debi album iz 1981. ,,Električni orgazam”. 1981. godine odlaze u Poljsku, gde su imali desetak nastupa i gde je snimljen mini LP ,,Warszava ‘81”. Tokom izvodjenja jedne pesme dolazi do problema sa zvučnim sistemom, a potom neko iz publike baca suzavac. Ovaj prekid i haos koji je nastao su zabeleženi na ploči. Sredinom osamdesetih godina, grupa je bila u najvećoj krizi do sada i zbog personalnih promena (odlazaka važnih članova) umalo nije prestala da postoji.

Pomalo neočekivano grupa prestaje sa radom leta 1988., posle koncerta na Tašmajdanu. Pauza je trajala 3 godine, a u tom periodu Gile je snimio solo album, koji je promovisao sa za kratko formiranim bendom Fanatici. U tom periodu snima sa Vladom Divljanom 2 albuma za decu. Veći deo članova Električnog orgazma sa većim brojem beogradskih muzičara 1992. godine osniva antiratnu grupu, Rimtutituki, koja snima singl ,,Slušaj ‘vamo“.

Veliki povratak u medije grupa je imala albumom ,,Zašto da ne” iz 1994. godine. Posle toga ih napušta jedan od najatraktivnijih bubnjara ex YU scene, Čavke, koji je gotovo od početka rada u grupi. On se u potpunosti posvetio sastavu Babe, a 16. februara 1997. godine umire posle teške bolesti u Tasmaniji. Gile je radio muziku i za filmove ,,Kako je propao rokenrol“ i ,,Crni bombarder“. Oprobao se i u glumi. Sa Vladom Divljanom je glumio u dečijim predstavama.

Poslednja Igra Leptira

Poslednja igra leptira je osnovana 1979. godine. U početku su svoju karijeru zasnivali na čestim nastupima u beogradskom Domu omladine, Dadovu, KST-u i SKC-u. Prvi veći uspeh su imali pobedom na Palilulskoj olimpijadi kulture 1981. godine.Debialbum su objavili 1982. godine, koji im je doneo odlično medijsko prisustvo i zavidnu popularnost. Album je izmedju pesama imao dosta priča i imitacija, po čemu je bio specifičan. U okviru promocije održali su čak 15 koncerata u beogradskom Domu sindikata.

Početkom 1984. godine veći deo članova grupe odlazi na odsluženje vojnog roka, te je došlo do kraće pauze u radu benda.

Odmah po povratku izdaju nov album, a hit ,,Dečko ‘ajde o’ladi” im donosi Oskar popularnosti.

Poslednji peti album, ,,Zajedno smo piškili u pesku”, je dobio naziv po pesmi Bore Djordjevića. Grupa prestaje sa radom 1989. godine.

Neša Leptir potom objavljuje solo album ,,Niko nema što piton imade“, kao parodiju na novokomponovanu narodnu muziku. Jedan je od autora Indexovog radio pozorišta. Tokom rada na drugom albumu zdravstveno stanje mu se naglo pogoršava i on umire od tumora, 12. februara 1990. godine.

1997. godine je objavljen kompilacijski album ,,Modra bajka”, koji je sadržao njegove stare kompozicije i neobjavljenu ,,Modra bajka”, koju je poslednju komponovao. U to vreme, u Sava centru je održan koncert, koji su beogradski muzičari posvetili njemu i izvodili pesme Poslednje igre leptira.

Nadrealno dobri - Zabranjeno Pušenje

Zabranjeno pušenje je jedna od grupa tzv. novog primitivizma, koja se razvila iz najpre radijske, a kasnije i TV humorističke emisije Top lista nadrealista, koja je ostala svim ex Jugoslovenima ostala u pamćenju po svom predvidjanju raspada države i narastanja nacionalističkih ideja. Grupa je osnovana 1980. godine. Najpre se zvala Pseudobluz bend, da bi kasnije promenili ime. Kraću pauzu su imali zbog obaveza u JNA već na samom početku.

Od samog početka su poštovali ,,novi primitivizam”: navijaju za FK ,,Železničar”, prave viceve od svih mogućih situacija, oblače se u šarene košulje ili fudbalske trenerke.

Prvu jugoslovensku turneju su imali 1984. godine. Iako su kritike stalno zamerale na njihovoj slaboj instrumentalističkoj potkovanosti, publika ih odlično prihvata.

27. novembra 1984. godine u Rijeci se desio slučaj ,,maršal”. Naime, kada se pokvarilo pojačalo marke ,,Marchall”, Nele je uzviknuo ,,Crk’o maršal, mislim na pojačalo”, što je bio odličan štos. Ipak ,,nadležni” su ih pozvali na odgovornost po završetku koncerta, iako je taj štos korišćen od strane Idola još mnogo ranije. Posle toga masovno su im otkazivani koncerti, medijsko prisustvo gotovo da nije postojalo, a svi komunistički organi su javno klevetali grupu.

Na sledećem albumu pojavila se pesma ,,Nedjelja kad je otiš’o Hase” napisana na osnovu poslednje utakmice legendarnog fudbalera Asima Ferhatovića Haseta, ali je ta pesma metaforično obradila i Titovu smrt.

Nele je bio poznat po energičnim nastupima na bini, gde trči, penje se po nosačima za osvetljenje, skida do pojasa, podstiče publiku na interakciju i jednostavno zabavlja publiku svojim nastupom.

Zanimljivo je da se na sledećem albumu našla pesma ,,Dan Republike”, za koju je na omotu pisalo ,,Naš prijedlog za Pjesmu Evrovizije”, ali je to prelepljeno zbog cenzure stiha ,,Svi čekaju pasoš da pobjegnu van”. Ova pesma je uprkos nezvaničnoj medijskoj cenzuri postala koncertni hit.

Sledeća zanimljivost vezana za cenzura je spot za pesmu ,,Manijak”. Predmet je političar pedofil koji keksom ,,Tops” namamljuje devojčice u park i seksulano ih koristi. Tada je izbio incident sa preduzećem ,,Agrokomerc” koji je proizvodio ,,Tops” keksiće i spot nikada više nije prikazivan.

S početka rata Nele se preselio u Beograd gde je okupio ekipu sa kojom je aktivirao Zabranjeno pušenje. Grupa je nastupala u svim bivšim republikama sem u Hrvatskoj. Izdali su nekoliko albuma i dosta saradjuju sa Emirom Kusturicom, koji ih angažuje oko muzike za svoje filmove. Nele je radio seriju ,,Složna braća” za Radio Televiziju Srbije, koja je doživela popriličnu popularnost.

Sejo Sexon i Elvis Kurtovich su u Zagrebu, takodje, oformili Zabranjeno pušenje (hrvatsko). U zagrebačkoj diskoteci The Best su pretučeni od strane pojedinaca iz publike, koji su smatrali da sviraju srpsku muziku. Ponovo su, takodje, počeli da rade seriju Top lista nadrealista, koja nije zabeležila veće uspehe.

Nakon spora oko imena, postava sa Sejom Sexonom je zadržala ime Zabranjeno pušenje dok su Nele Karajlić i  Emir Kusturica osnovali  No Smoking Orchestra. No Smoking Orchestra je u  Beogradskoj areni održala koncert 29. novembra 2008.

"Decak iz vode" - EKV

Milan Mladenović je rodjen 21. septembra 1958. godine u Zagrebu. Otac Spasa mu je bio vojno lice, te se porodica 1964. godine seli u Sarajevo, a 1970. godine u Beograd. Prva grupa u kojoj je svirao, bila je Limunovo drvo, a aprila 1980. godine, grupa menja naziv u Šarlo akrobata. Grupa je prestala sa radom 1982. godine, a Milan je odmah potom formirao sastav Katarina II. Naziv grupe je dat po imenu Gagijeve neuzvraćene ljubavi, Katarine. On i Milan su zajedno svirali još u Limunovom drvetu.

Pri snimanju prvog albuma imali su velike probleme, te je materijal tek posle ponovnog snimanja, objavljen za RTV Ljubljanu 1984. godine. Ubrzo posle toga Gagi je bio osudjen na zatvorsku kaznu i po povratku iz zatvora saznaje da je izbačen iz sastava, pa grupi uskraćuje pravo da koristi naziv Katarina II. Do drugog albuma ,,nova” Ekatarina Velika stiče fanove redovnim koncertima po celoj zemlji. Na omotu drugog albuma članovi grupe su iscrtani po telu u stilu indijanskih obrednih običaja, sa ciljem usaglašavanja sa pesmom ,,Tatoo”.

Pravi proboj grupa ostvaruje trećim albumom, ali dolaze i prve kritike da grupa ,,kopira” sastav Simple Minds. Jedan od mnogih rasprodatih nastupa u to vreme, u zagrebačkom Kulušiću, je zabeležen na živom albumu ,,EKV 1986 Live”. Kraj osamdesetih godina uopšte je period kada je grupa bila na vrhuncu, ali i kada je trpela najveće kritike. Grupa će do prestanka postojanja biti medju najpopularnijim u zemlji. Albumi su prodavani u stotinama hiljada primeraka, a koncerti su postajali najinteresantnija dešavanja po gradovima. Grupa je prestala da postoji posle smrti Milana Mladenovića. Umro je 5. novembra 1994. u Beogradu od raka unutrašnjih organa.

Firdži već dugo živi u Americi, gde je veliki uspeh postigao sa svojim patentom za štimovanje membrane bubnja. On je sačuvao materijal i inicirao objavljivanje koncertnog CD-a ,,Live 88” snimljenog u Zagrebu i Novom Sadu. CD se pojavio 1997. godine. Nedavno je Firdži došao u Beograd posle gotovo 16 godina.

Pečar je u Londonu, a Gagi u Americi. Margita Stefanović je umrla u jesen 2002. godine.

Grupa je svojevremeno imala nastupe u svetskim metropolama poput Kana, Tuluza, Pariza, Berlina, Praga,… Milan je pred kraj života bio u Brazilu gde je izdao jedan CD i imao nekoliko nastupa. Članovi grupe su radili i na filmu (radili su muziku za filmove, ali se i pojavljivali u odredjenim scenama).

Najveća učešća su imali u filmovima ,,Tajvanska kanasta” i ,,Crna Marija”, kao i u pozorišnoj predstavi ,,Majka Hrabrost“.

Yu Grupa

YU grupa je formirana u jesen 1970. godine. Dragan i Žika su na početku karijere svirali u grupi Albatrosi, sa trećim bratom Radetom, čiji je sin, Petar, u današnjoj postavi YU grupe. U prvom trenutku grupa nije imala ime, a koristili su privremen naziv Idejni posed. Na jednom nastupu u zemunskom klubu Sinagoga, disk džokej Zoran Modli je pozvao publiku da predloži naziv za grupu. Odabran je predlog jednog mladića – YU grupa.

Prvi samostalni koncert su imali 21. januara 1971. godine u beogradskom Dadovu, u organizaciji emisije ,,Veče uz radio”, I Programa Radio Beograda. Veoma često su u tom periodu održavali koncerte i snimali pesme za potrebe Radio Beograda. Interesantno je da je na koncertima Žika Jelić koristio dasku za pranje veša kao ritmički instrument za jednu pesmu. Sve do snimanja prvog albuma 1973. godine, grupa intenzivno drži koncerte po zemlji i gotovo da dane provode u kombiju. Prilikom njihovog odlaska u Britaniju po nabavku opreme nastupili su u prestižnom londonskom klubu, te na osnovu odlične svirke dobili termine za snimanje. Ipak, odustaju od karijere u inostranstvu, obzirom da su odličan temelj imali u svojoj zemlji. Debi album je doneo seriju hitova koje su stvorili do njegovog snimanja.

1975. godine na Kongresu rock majstora, gde su učestvovali najbolji domaći gitaristi, umesto Dragana Jelića, koji je bio u JNA, je svirao Bata Kostić i postigao odličan uspeh. On je potom po drugi put napustio grupu, na odredjeno vreme. U ovom periodu je bilo pregovora da im se pridruži Oliver Mandić, ali nije bilo konkretnijih rezultata. Grupa prekida sa radom posle incidenta leta 1981. godine, kada im je izgoreo kombi i deo opreme, a Žika Jelić je bio povredjen. Pad popularnosti i pojava novog talasa su, takodje, imali jak uticaj na raspuštanje grupe. Na jednom od svojih albuma Disciplina kičme im je uradila posvetu, obradom njihove pesme ,,Čudna šuma”. 1987. godine grupa ponovo počinje sa radom. Snimanje i objavljivanje dva albuma, koje je usledilo, bilo je šlag na torti. Povodom 22 godine rada, okupili su se stari članovi sastava i predstavljen je novi član Petar Jelić. Grupa je i dalje aktivna.

Svet je lep kada sanjamo - Priča o Pilotima

Grupa Piloti  je nastala septembra 1980. godine od članova benda Kako. Godinu dana intenzivno održavaju svirke po klubovima, a u septembru 1981. godine objavljuju prvi album. Zanimljivo je da treći album, koji je praktično bio završen, nikada nije objavljen, jer je veći deo tadašnje postave otišao u JNA. Grupa je stalno imala personalne promene, a krajem 1986. godine, Kiki je raspustio grupu i gotovo sve članove promenio.

Piloti su često održavali koncerte tokom cele svoje karijere. Jedan od retkih incidenata se desio u Splitu 1987. godine, kada je publika počela da ih gadja raznim predmetima i kada je flaša pogodila Kikija u glavu. On je prevežen u bolnicu, a koncert je prekinut. Piloti su od 1997. godine privremeno prestali sa radom, a 2010. godine odr\ali su seriju koncerata širom Srbije.

Kiki je tokom karijere radio pesme i za druge poznate domaće izvodjače: Zdravka Čolića, Viktoriju, Marinu Perazić, Dejana Cukića i druge. Radio je muziku za filmove ,,Zaboravljeni”, ,,Pun mesec nad Beogradom” i ,,Balkanska pravila”. Takodje, komponovao je muziku i za pojedine grčke izvodjače.

Čorbin RnR za kućni savet!

Bora Djordjević je rođen 1.11.1952. godine u Čačku gde pohađja osnovnu školu i gde već u ranim godinama oseća svoju povezanost sa umetnosti i muzikom. S obzirom da mu roditelji ne dozvoljavaju da upiše srednju muzičku školu u Zagrebu, znači da se aktivnije baviti muzikom. 1965. godina je bila godina i vreme kada je svaka druga ulica u Čačku imala svoju grupu. Prva Borina grupa je bila "Hermelini" grupa uglavnom svira u Čačku i okolini. Njihov prvi nastup je bio za vreme čajanke u školi. Kasnije se Bora seli od grupe do grupe neke u tom nizu su bile "Dečaci sa Morave", "Vesnici ljubavi", "Safari", "Čačanski Plemići" "P.O.R.S"(Poslednji Ostatak Romantičnog Sveta) gde je svirao i Točak (kasnije vodja grupe Smak) Medjutim burno odrastanje uzima svoj danak gde je Bora sa svojim drugovima upadao u tudje, bogataške stanove, a od novca koji su krali kupovali su instrumente u Beogradu. Posle tri godine u podzemnim aktivnostima uhvaćen je. Bora je sedam dana bio u istražnom zatvoru, zbog toga je izbačen iz gimnazije. Konačna presuda je bila oslobadjajuća uz pojačanu kontrolu roditelja i povremenu kontrulu organa starateljstva. Za mali Čačak to je bila velika bruka pa se porodica Djordjević seli u Beogradu 1970. godine. Gde se Bora upisuje u Petu mušku gimnaziju. Tamo je u novinama pročitao oglas u kom se traži izvođač rok-opere "Isus Hrist Superstar" krenuo je put Daudove na audiciju gde prolazi, odakle odlazi u Atelje 212 gde dobija ulogu jednog od apostola. Iste 1972. godine osniva akustičnu grupu "Zajedno" gde je on pevao i svirao akustičnu gitaru. Prvi nastup su imali u Narodnom univerzitetu "Stari grad". Ali tek prvi naznaci za ozbiljno karijerom pojavljuju se sa grupom "Suncokreti", ali pak kratka karijera sa tom grupom se završava sa odbijanjem grupe da svira i peva Borinu pesmu "Lutka sa naslovne strane". 
Sledeći bend za koji je Bora nastupao sa Biljom Krstić i Djordje Balašević. Sam Bora je izjavio kako se ni ne seća tog perioda jer je 45 dana koliko je bio u bendu bio stalno pijan. Sledeći korak je bio rad sa članovima grupe "SOS". Iz te ekipe će se roditi Riblja Čorba (zvanično 15,08,1978 u restoranu Šumatovac) prvobitna ideja je bila da se grupa zove Bora i ratnici ali od te ideje se odustaje, Riblja Čorba je tada bila sleng za menstruaciju.

Prvi koncert grupa je održala u mestu Elemir kraj Zrenjanina 8. septembra 1978. godine. Usledili su i veći koncerti, a 22. decembra objavljuju singl sa pesmama ,,Lutka sa naslovne strane” i ,,On i njegov BMW“.

Prva pesma je ubrzo postala medijski hit, a na koncertu u Domu omladine, početkom naredne godine, Bora je pri izvodjenju pesme polomio plastičnu lutku iz izloga. Tada na koncertima, grupa još uvek izvodi kraći blok stranih pesama. Novopridošli Bajaga je imao velike probleme u školi, a kasnije i na fakultetu, zbog izbegavanja obaveza, obzirom da je redovno nastupao sa grupom. Naredna izdanja grupe su prodavana u stotinama hiljada primeraka. Najveći tiraž je imao album ,,Mrtva priroda”, prodata u 450.000 primeraka. Poznata je anegdota, kada je Bora nudio producentu Lesiću zaradu kao procenat prodaje, ali je ovaj odbio i tražio fiksnu zaradu. Posle prodatog 200.000-og primerka albuma, Bora mu je kupio flašu viskija i zahvalio mu se na uštedjenom novcu. Početkom osamdesetih godina SUBNOR-i mnogih opština su pokrenuli kampanju osude muzike koju stvara Riblja čorba. Kampanja je imala jakog odjeka u medijima. To se odrazilo i na grupu, jer su na koncertima organi reda bili veoma agresivni prema publici, ili koncerti uopšte nisu održavani. Ova kriza je prekinuta nagradom koju je grupa neočekivano dobila od Saveza komunista za 25. maj, Titov rodjendan. To je ipak bio samo uvod u naredne probleme. Republička cenzura je često zabranjivala neke pesme, a čak su se i ambasade azijskih i afričkih zemalja žalile na pojedine tekstove (,,Besni psi”). Vrhunac je bila rasprava u okviru komisije za informativno propagandno delovanje u okviru CK SKJ oko podobnosti pesama Riblje čorbe. 1983. godine, u sklopu promotivne turneje za album, grupa organizuje koncert na beogradskom Sajmištu. Bora se sa prijateljima kladio da ce prodati više od 10.000 karata, ali obzirom da je prodato oko 8.000, izgubio je opkladu i morao je da se ošiša do glave. Na bini je tada i Vicko bio ošišan do glave, jer je ubrzo trebalo da ode u vojsku, pa ga je grupa pripremila. Tu je već bilo očito da grupa zapada u krizu. Kriza doživljava vrhunac kada Bajaga i Rajko Kojić dobijaju otkaze, a da o tome saznaju iz medija. Kada su svi mislili da je grupa nestala sa scene, oni u zagrebačkom Kulušiću prave pravi povratak najviše zahvaljujući pesmi ,,Pogledaj dom svoj, andjele”. Ta pesma ulazi u anale ex YU roka. Izabrana je za hit godine i decenije u hitu radija 202 i emitovana na MTV kanalu. U to vreme, Bora sa Bregovićem i Tifom snima pesmu ,,Pedikulis Pubis”, čime razbija iluziju o mržnji i ogromnom rivalitetu izmedju Riblje čorbe i Bijelog dugmeta. 1985. Bora objavljuje svoju čuvenu zbirku poezije ,,Ravnodušan prema plaču”. 1988. je primljen u Udruženje književnika Srbije. Tokom karijere je objavio još 4 zbirke pesama: ,,Hej Sloveni”, ,,Prvih deset godina je najteže”, ,,Neću” i ,,Psihopata i lopata”. Definitivan povratak grupe na staro mesto je početkom 1986. godine označio novi album sa udarnim hitovima ,,Amsterdam” (jedan deo pesme peva Edi Grant) i ,,Nemoj da ideš mojom ulicom”. Iste godine na MESAM-u Riblja čorba, Bora i Miša dobijaju nagrade za rok grupu godine, najboljeg kompozitora i autora hita godine, respektivno. Album ,,Labudova pesma” je trebalo da bude oproštajni, ali su se članovi predomislili, posle ponovljenih uspeha na koncertima. Naredni albumi nisu imali većih uspeha što se može pripisati i politici, koja je tada imala velikog uticaja na muziku. U par navrata Riblja čorba je imala nastupe pod drugim nazivima, a da su za to znali samo najbliži prijatelji. Jedan od takvih nastupa su imali pod nazivom Debeli Bogoljub i ljuti tezgaroši u Beogradu. Poslednji veliki koncert grupa je imala na stadionu Romantičara (OFK Beograda) pred oko 30.000 ljudi, leta 2002. godine. Ovaj koncert je obzirom na broj gostiju i predgrupa dobio epitet srpskog Woodstock-a… s pravom. Rajko Kojić je posle duže bolesti umro 11. aprila 1997. godine u rodnom selu Jarkovac. Miša je vlasnik prodavnice instrumenata u Beogradu

Disciplina je važna, posebno Kičme!

Koja je krajem 1981. godine formirao Disciplinu kičme. Do tada je svirao u grupi Šarlo Akrobata, koja je nastala iz Limunovog drveta, u kom je, takodje, svirao. Nesvakidašnja muzika im je u početku pravila velike probleme, jer veliki broj diskografskih kuća odbija da objavi album.Prvi album grupi nije doneo gotovo nikakav proboj. Uprkos tome su često držali koncerte, uglavnom po većim gradovima. Tek drugi album donosi medijske i koncertne hitove, koji grupi obezbedjuju širupubliku.Album objavljen 1987. godine je sadržao pet verzija ,,Dečije pesme“ koja je sadržala dobro poznati cinični refren ,,Nije dobro Bijelo dugme, nije dobra Katarina, šta je dobro, šta nam treba, Kičme, Kičme disciplina”. Engleska verzija ove pesme kasnije je emitovana na MTV programu.
Album iz 1991. godine je doneo pesmu ,,Buka u modi“, koja je na protestima u Srbiji, zime 1996/97. godine postala nezvanična himna.

Sa početkom rata, januara 1992. godine Koja odlazi u London, gde je najpre svirao sa Dadom iz Zabranjenog pušenja po klubovima, a potom je bio u bendovima Lost Children, It’ s Good To Smoke i Brushstick blues band.

Ubrzo Koja počinje da koristi umetničko ime Black Tooth (Crni zub) i osniva grupu Disciplin A Kitschme sa crnom pevačicom Gofie Bebe, koja do tada nije imala pevačkog iskustva. Nova grupa je najpre nastupala po klubovima, da bi novim singlovima i albumima stekli solidnu popularnost u Britaniji i Americi, naravno i u bivšim republikama SFRJ. Poslednjih godina grupa je održala i par koncerata u Srbiji i Makedoniji.

Koja je radio muziku za filmove ,,Dečko koji obećava” i ,,Kako je propao rokenrol“, a imao je i uloge u ovim filmovima. Takodje, radio je i u Studiju B jedno vreme.

"Vjeruj u ljubav!" - Oliver

Oliver Dragojevića poznati jugolsovnoski muzičar koji je svojom umjetnosti i radim obogatio muzičku scenu. Iza sebe ima uspešnu karijeru punu sjajnih pesama, velikog broja albuma, raznih nagrada i nastupa u Australiji, Engleskoj i Sjedinjenim Američkim Državama. Naravno red je da krenemo od njegove mladosti i obrazovanja.
Oliver veliki deo svog detinjstva provodi na Korčuli gde je pogadjao i školu, kasni zbog škole se seli u Split gde nastavlja školovanje u muzičkoj školi. Prvo što je učio svirati bio je klavir nakon toga klarinetu i gitaru, u Splitu završava Srednju Muzičku školu. Ali da se malo vratimo i na njegov život od malena. Oliver je rodjen 7. Decembra 1974. godine u Veloj Luci na Korčuli. Oliver je imao tri sestre koje su umrle pre rodjenja brata Aljoša, dok je majka za vreme Drugog svetskog rata bila u izbjeglištvu u El Shatu. Oliver je imao samo pet godina kada mu je otac kupio usnu harmoniku, nakon toga uči da svira bas-gitaru, klarinetu i klavir. I ako se školovao u Splitu praznike je provodio u Veloj Luci i dok su se leti on i njegovi drugovi kupali zimi bi brali Masline. 
U Septembru 2017 je Oliveru otkriven tumor na plućima. Oliver odma počinje sa kemoterapijama. Mesec dana kasnije obratio se javnost izjavom kako je dobro i kako mu treba mir i privatnost u trenucima kada se bori sa opakom bolesti. Što se tiče posla prvi estradni nastup imao je 1961. godine sa popularnom pesmom "Baloni. U isto vreme je sa bratom Aljošom snimao svetske hitove za radio produkciju Split. Oliver je ozbiljno zagazio u muzičke vode 1963. kada se oprobao kao klavijaturista i pevač u splitskom bendu" Batali". Na natecanju muzičkih amatera Oliver se pokazao svojom interpretacijom pesme "Yesterday". Festivalski debi je imao u Splitu 1967. godine na želju Zdenka Runjića. Oliver je trebao da nastupa sa pesmom "Picaferaj", pesmom koja na žalost nije ušla i finale večeri, ali zato je ostala zapamćen kao jedna od Oliverovih prvih pesama. Nakon doživljenog neuspeha, Oliver sledeće četiri godine nastupa po klubovima. Na kratko vreme se pridružio "Trubadurima", nakon čega peva u grupi "More", u kojoj je pevala i Meri Cetinić. Godine 1972. opet se pridružio bendu "Batali". Na fest se opet vraća 1974. godine kada osvaja prvu nagradu publike sa pesmom "Ča će mi Copacabana" 

Godine 1975. ponovi oživljava saradnju sa Zdenkom Runjićem kada nastupao sa pesmom "Galeb i ja". Saradnja izmedju Olivera i Runjića se smatra jednom od najplodnijih na ovim prostorima. Navedena pesma je označila početak velika i dugogodišnje saradnje dva velikana muzike. Oliverov put prema slavi ličio je na put svih poznatih pesnika koji nisu odma mogli dobiti pravu pesmu i pobedu na jednom festivalu. Oliver je sticao znanje svirajući u bendovima, da bi kasnije postao muzički virtouz. 
Oliver u svojoj dosadašnjoj karijeri ima velike hitove a veliki dio njih je proistekao iz saradnje sa Runjićem, u periodu između 1975.-1980. godine. To je vreme kada su nastajale pesme kao što su "Vjeruj u ljubav" "Molitva za Madelenu" i "Oprosti mi pape". Najveći hit tada bio je "Galeb i ja", na pitanje Zdenko napisao pesmu, rekao je kako je jednostavno u galebovima video mnogo više. Osetio je da će pesma biti posebna, i ako je prvobitno bila pisana za festival u Omišu, Oliver je nakon prvog puta kada ju je otpevao rekao kako je ta pesma njegova. Na kraju je tako i ostala njegova. 
Uspešna saradnja Olivera i Zdenka rezultat je i Komižanina Jakša Fiamenge koji je pisao tekstove za festivale. Napisao je "Nadalinu", "Ništa nova", "Ostavljam te samu", "Piva klapa ispo' volta" i mnoge mnoge druge.
U Oktobru 2017. godine Oliver se prvi put pojavljuje u javnosti nakon otkrivanja tumura i to nastupajući na koncertu "Vjeruj u ljubav" u splitskom HNK. Oliver je pevao uz svoje kolege protiv raka. 

Najveća dostignuća Olivera Dragojevića do sada su osvajanje velikog broja festivala i diskografskih nagrada, a osim toga je bio laureat prve dodele Hrvatske diskografske nagrade "Porin", koja je najviše prosla u znaku Gibonnijeve "Cesarice". Sam Oliver je osvoji osam "Proin" nagrada i kao odličje Rade Danica sa likom. Njegov album "Dvi tri riči"

2000. godine je stigao do platinastog izdanja sa više od 50 000 primeraka. Ovo vredno priznanje dodeljeno mu je 8. Jula 2001. godine na proslavi 40. godina uspešnog rada Zdenka Runjića. Oliver iza sebe ima brojne svetske nastupe. Nastupao je u londonskom Royal Albert Hall-u, Carnegie Hall-u u Nju Jorku i Sidneju.

"Pada prvi sneg" - Priča o grupi "Suncokret"

Grupu su osnovali 1975-e godine bivši član grupe Zajedno Bora Đorđević (vokal i akustična gitara), bivši član grupe U cvetu mladosti Nenad Božić (vokal i akustična gitara) i pevačice Snežana Jandrlić i Vesna Rakočević. Posle singla "Kara Mustafa" Vesna Rakočević je napustila grupu i pridružila se grupi Zdravo. Novi članovi grupe su postali Bilja Krstić i Gorica Popović. Početkom 1976-e grupi se pridružio basista Miodrag (Bata) Sokić, koji je bitno uticao na "elektrifikaciju" grupe i ulazak u novu stilsku fazu.

Grupa je izdala nekoliko uspešnih singlova. Tokom 1976-e grupa osvaja nagradu na festivalu u Subotici i učestvuju na BOOM festivalu 1976-e u Beogradu.
Njihov debi album Moje bube je izdat 1977. Na albumu su bile pesme Kara Mustafa, Moj đerdane, Moje tuge, Vuk i krava, Oglas, balade Uspavanka, Ni sam ne znam kada i Prvi sneg. Pesmu Prvi sneg je napisao Dušan Mihaljović Spira i ona je postala znak prepoznavanja ove grupe. Po izdavanju albuma klavijaturista Duško Nikodijević i bubnjar Ljubinko Milošević postaju stalni članovi grupe. Grupa Suncokret je te godine proglašena za akustičarsku grupu godine. U vojsku odlazi Miodrag Bata Sokić, a privremeno ga zamenjuje Branko Isaković.
Godine 1978. ostali članovi grupe odbijaju da izvode pesmu Bore Đorđevića "Lutka sa naslovne strane" tako da Bora Đorđević i Bilja Krstić napuštaju grupu i pridružuju se grupi Rani mraz. Snežana Jandrlić i Miodrag Bata Sokić nastavljaju da vode grupu sa Dušanom Dudom Bezuhom (gitara), Dušanom Nikodijevićem (klavijature) i Vladimirom Golubovićem (bubnjevi). Posle dva izdata singla, tokom 1979, grupa je prestala sa radom.

Indexi- Naši Stonsi i Bitlsi

Davne 1962.godine osnovana je grupa "Indeksi" u Sarajevu, a tokom karijere koja je trajala četiri decenije objavili su dva studijska albuma, 27 singl ploča i 12 kompilacija. Poslije duge i bogate karijere sastav je prestao da radi 2001.godine, kada je pjevač Davorin Popović preminuo. 

Indeksi su bili jedna od najdugovlačniji jugoslevnskih pop- rock grupa, osnovali su je gitarista Ismet Arnautalić i bas gitarista Šefko Aškamija, tadašnji sarajevksi studenti, po čemu su i dobili naziv. Prva postava Indexa činili su solo gitarista Slobodan Misaljević, klavijaturista Đorđe Uzelac i bubnjar Nedim Hadžihasanović. Vremenom se postava mjenjala, ali stalni član i zaštitni znak Indexa bio je Davorin Popović, zvani Pimpek. Dolaskom Davorina Popovića, inače perspektivnog košarkaša, Indexi postaju sve više VIS- Vokalno instrumentalni sastav. Godine 1964. učestvovali su na prvoj Gitarijadi u Beogradu i osvojili drugo mjesto. 

Kada ih je dio članova napustio zbog drugih obaveza, nastavili su u postavi koju su činili gitarista Slobodan Kovačević, ritam gitarista Ismet Arnautalić, basista Fadil Redžić, pjevač Davorin Popović i bubnjar Đorđe Kisić. 

Redovno su svirali igranke u klubu "Fis", izvodili su strane hitove, ali i svoje kompozicije koje su radili Fadil Redžić i Bodo Kovačević. U to vrijeme izvođenje instrumentalne muzike bilo je politički najprihvatljivije. Prvi veliki hit Indexa, bila je pjesma Bode Kovačević  "Oko malih stvari svađamo se mi", koju su izveli 1967. godine na prvom sarajevskom festivalu "Vaš šlager sezone". Anegdota vezana za stvaranje Sarajevskog pop- rocka, imao je Esad Arnautalić koji je zaključao u sobu Bodu Kovačevića, i nije ga htio pustiti sve dok nije napisao pjesmu. Tako je nastala jedna od prvih autorskih pjesama na ovim prostorima "Pružam ruke", koju su izveli na takmičenju za "Pjesmu Eurovizije" 1967. godine. 

Zlatno razdoblje Indexa veže se za godinu 1969. godine, tačnije 15. januara 1969. godine kada započinje snimanje pjesme "Plima" koju je komponovao Bodo Kovačević, a tekst je napisao Davorin Popović. Međutim, autor teksta je Kornelije Kovač, koji je jednom prilikom izjavio: " Vratio sam se u Sarajevo, da uzmem neke stvari, čuo sam da Indeksi snimaju na Radio Sarajevu, imali su matricu i temu, ali nisu imali tekst. Otišao sam tamo, rekao sam, dobro, dajte mi sat vremena i napisaću vam tekst, otišao sam u neki ćošak studija i napisao Plimu."

11.oktobar1969.godine jedan je također, od važnijih događaja, gdje je snimljena prva domaća rock poema, "Negdje na kraju u zatišju". Pjesmom "Da sam ja netko" sa Zagrebačkog festivala 1970.godine, Indeksi pokušavaju da ostanu svoji, a u isto vrijeme da budu prihvatljivi široj javnosti. 

Učestvovali su na brojnim festivalima, ali prvu pobjedu odnose sa pjesmom "Predaj se srce". Prva zlatna ploča, bio im je singl sa tom pjesmom. 

Pjesma "Bacila je sve niz rijeku" autora Kemala Montena, objavljena je pred Novu godinu 1975.godine, s kojom su ponovo se popeli među sami vrh. Prvi album je objavljen 1978.godine, koji se naziva "Modra rijeka". Nakon tog albuma Davorin je dobio Šestoaprilsku nagradu grada Sarajeva, što je najveće priznanje koje je taj grad u to vrijeme mogao nekome dodijeliti. 

80-tih godina napravilu su pauzu, koju su produžili zbog ratnih dešavanja. Nakon 37 godina, tačnije u proljeće 1999.godine, Indeksi se konačno vraćaju sa novim albumom "Kameni cvjetovi" koji je dobro prihvaćen. 

Međutim, smrću legendarnog Davorina Popovića 2001.godine, nažalost zatvoreno je jedno veliko poglavlje vanserijske muzike, muzike koju su stvarali Indeksi. Davorin je u svom glasu imao ono nešto, što Pjevače razlikuje od pjevača. Ostao je veliki i onda kada veliki broj pjevača više nikome nisu bili ni važni, ni moderni, ni potrebni, niti je ko za njih više mario. Iako više ne postoje, Indeksi nisu zaboravljeni, niti će ikada biti, njihove pjesme i ploče i danas nam se čine bolje nego ikad.       

    

Bio jednom jedan Balkan - Priča o Azri

Branimir Džoni Štulić rodjen je 11. aprila 1953. godine u Skoplju. Odrastao je u Zagrebu, gde je njegov otac bio prekomandovan (bio je vojno lice). Prva grupa, preteča Azre, koju je osnovao, zvala se Balkan Sevdah Band. Naziv grupe je promenjen u Azra, 1977. godine. Azra znači devica, a ime je odabrano po pesmi Hajnriha Hajnea. Već 1979. godine cela ekipa Azre se odvaja od Džonija i osnivaju sastav Film. Albume i hitove, koji su Azru učinili jednom od najvećih ex YU grupa, snimili su Džoni, Mišo Hrnjak i Boris Lajner.

Na debi albumu snimljenom početkom 1980. godine je bilo puno ljubavnih pesama, a već drugi album je doneo politizovane teme, koje je Džoni izbegavao da stavi na prvi album. Jugoton je tada postavio uslov da se uz pesmu ,,Kurvini sinovi” napiše da je upućena imperijalizmu i hegemoniji.

Na prvim koncertima se povremeno dešavalo da Džoni tokom svirke šutira pojačala i zvučnike. Praksa je, takodje, bila i da ne izlazi na bis, a publici gotovo da se nije obraćao.
1982. godine, grupa je bila na ivici raspada, ali je kriza prebrodjena. Tada je pred koncert u Ljubljani došlo do svadje i Džoni je na bini raskomadao gitaru i pojačalo. Kako god bilo, to je period kada je Azra bila na vrhuncu uspeha. Hrnjak ubrzo napušta grupu i postaje aktivač član religiozne sekte, a Lajner sa par proverenih muzičara osniva sastav Vještice, mada povremeno radi sa Džonijem.
Četvorostruki živi album ,,Zadovoljština”, snimljen na turneji 1987. godine je kao dodatak sadržao knjigu sa Džonijevim poetskim radovima i tekstove svih 50 pesama sa albuma.
Azra zvanično prestaje da postoji 15. avgusta 1990. godine posle koncerta na Hvaru.
Narednih godina Štulić je nastavio da se bavi muzikom kao solista. Živi u Holandiji, ali je često u Beogradu i povremeno u Sarajevu.
1997. godine je objavio album ,,Blase”, koji je pored njegovih novih pesama, sadržao i stari materijal Azre. Spotovi i koncerti ove grupe su zabeleženi na 2 video kasete, a raniji albumi Azre su doživeli reizdanja na CD-u, koje je uradila Croatia Records.

I pored nastojanja da se, poput Bijelog dugmeta, na radost mnogobrojnih fanova, Azra ponovo okupi, do sada se to nije dogodilo.

Klub 27!

Klub 27 je izraz koji se u pop kulturi koristi za grupu rok i bluz muzičara koji su umrli u svojoj 27 godini života. Ovaj izraz se počeo koristiti u periodu između 1969-71. godine, kada je nekoliko slavnih i izrazito popularnih muzičara preminulo u svojoj 27 godini. Najpoznatiji članovi ovog kluba su:

Svirao je Dejvid Boui!

Na današnji dan, 10.01.2016. godine, napustio nas je jedan od najvećih britanskih rok muzičara, autor, kompozitor i glumac, Dejvid Boui. Iza sebe je ostavio veliki broj albuma, pjesama kao i filmskih uloga. Bouvijeva muzička karijera je trajala više od 5 decenija, a bio je sklon stalnom mijenjanju muzičkog i odjevnog stila. Iza sebe je ostavio 26 studijskih albuma, mnogo pjesma, koncerata kao i veliki broj fanova. Ostaće upamćen kao veliki umjetnik, kao i po velikom uticaju koji je izvršio na muziku kojom se bavio! Slava mu i hvala!